Αδικία

Καθημερινά υπάρχει αδικία παντού, στον πρωταθλητισμό, στην εφηβική ζωή, στο σχολείο... παντού!

Αρχίζοντας με τον πρωταθλητισμό αξίζει να τονιστεί ότι πάντα υπάρχουν αθλητές που κλέβουν για να κερδίσουν. Και τελικά όντος κερδίζουν? Εγώ την νίκη την βλέπω σαν ικανοποίηση για μένα και για όλες τις ώρες που έκανα προπόνηση, που δεν μπορούσα να κουνηθώ από το πόνο και τη κούραση. Αν ξέρω ότι αν δεν έκλεβα δεν θα κέρδιζα τότε όχι δεν θα μουν ευχαριστημένος από τον αγώνα επειδή ακόμη και τον τίτλο του πανελλήνιου πρωταθλητή δεν τον θέλω για να "φανώ" αλλά για την δικιά μου ικανοποίηση και τη σιγουριά ότι όντος το αξίζω.

Επόμενο κεφάλαιο. Είναι πράγματι άδικο αν σκεφτείς ότι τον καλύτερο χρόνο κάνουν τα άτομα με τον καλύτερο και φυσικά ακριβότερο εξοπλισμό και αυτό επειδή είτε είναι πιο τυχεροί οικονομικά και τον αγοράζουν, είτε έχουν την οικονομική πάλι ευχέρεια  να παίρνουν μέρος σε πολλούς αγώνες κάνοντας στους περισσότερους από αυτούς καλή εμφάνιση και κερδίζοντας χορηγίες ενώ ένας καλύτερος αθλητής δεν θα τις κέρδισε επειδή συμμετέχει σε 1-2 αγώνες το χρόνο. Εδώ παρατηρείται ότι ο αθλητής φαίνεται από τους αγώνες και ότι όλα εξαρτιόνται από τα λεφτά.

Για την οικογένεια τι να πούμε? Τα κλασικά, "πρώτα το σχολείο, πρώτα η ασφάλεια, να προσέχεις, αυτό είναι ακριβό για μας, πρέπει να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί να μη λείπεις συνέχεια για προπόνηση, τι θα γίνει αν χάσεις μια προπόνηση, επειδή θες να πας μόνος σου διακοπές σημαίνει ότι κοιτάς μόνο τον εαυτό σου, δεν έχουμε λεφτά για να πάρεις καινούριο αγωνιστικό μαγιό αλλά έχουμε για να γυρίζουμε όλο το κόσμο μαζί για 2 βδομάδες διακοπές " και πολλά άλλα. Είμαι εγώ υπερβολικός? δεν νομίζω...
Το γεγονός ότι οι πανελλήνιες εξετάσεις μπορούν να καταστρέψουν πανεύκολα έναν αθλητή που κάνει πρωταθλητισμό νομίζω όσο άδικο και αν είναι δεν μπορούμε να πούμε τίποτα γιατί δεν θα υπάρχει μετά και άλλος δίκαιος και σωστός τρόπος για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.