Σχέσεις και εφηβικοί έρωτες

Όσον αφορά αυτό το θέμα δεν θα ήθελα να το αναπτύξω γιατί δεν θεωρώ ότι έχω τις κατάλληλες γνώσεις. Μου το ζήτησαν, όμως, οπότε θα κάνω μια προσπάθεια. Η εφηβεία είναι η ηλικία που όλοι πειραματιζόμαστε, δοκιμάζουμε φάσεις και καταστάσεις με διάφορα άτομα ενώ άλλοι σε διαφορετικές περιπτώσεις φοβούνται να κάνουν κάτι. Εγώ σε αυτό το blog θα σχολιάσω τρία πράγματα. Τις σχέσεις μεταξύ των φίλων, τα απωθημένα και ένας μέρος της ψυχολογίας μας.

Δεν ξέρω πως, αλλά έχει επικρατήσει η έννοια του friend zone, ότι δηλαδή απαγορεύεται δύο φίλοι να κάνουν κάτι μεταξύ τους. Ναι, αλλά τα κορίτσια όταν γνωρίζουν κάποιον, αν είναι "κακός" θέλουν να δοκιμάσουν κάτι μαζί τους και να τους κάνουν "καλούς" μόνο για αυτές και αν είναι από την αρχή "καλός" τότε τον βάζουν στη ζώνη φιλίας, από την οποία δεν βγήκε ποτέ κανείς. Αυτό δεν έχει λογική αλλά γιατί ρε κοπέλα μου να μη κάνεις κάτι με έναν φίλο σου; Πιστεύω ότι ο κολλητός σου φίλος συγκεκριμένα σε ξέρει καλύτερα από τον καθένα, ξέρει τι σου αρέσει και πως να σου συμπεριφερθεί και οι πιθανότητες να χαλάσει αυτή η σχέση είναι απειροελάχιστες. Έχω άδικο ή σε μπέρδεψα; (κλείσε τα μάτια σου) Χέστηκα, το ξέρεις ότι έχω δίκιο αλλά δεν θες να το παραδεχτείς γιατί έτσι σου μάθανε και οτιδήποτε διαφορετικό σου μοιάζει χαζό και περίεργο. Όκευ, συνέχισε να ψάχνεις το τέλειο αγόρι, ενώ τον έχεις δίπλα σου φυλακισμένο σε μια ζώνη φιλίας.

Επόμενο θέμα είναι τα απωθημένα, Εδώ κατατάσσονται όλα τα πρόσωπα που θέλαμε να κάνουμε κάτι στο παρελθόν και δεν έγινε για χ ψ λόγους. Και σαφέστατα δεν θα σταματήσουν ποτέ να είναι απωθημένα αν δεν πραγματοποιηθούν μαζί τους όλες οι επιθυμίες μας, πράγμα δύσκολο γιατί είναι στη φύση των απωθημένων να μένουν πάντα έτσι και το σύμπαν θα συνωμοτήσει να μην αλλάξει τίποτα. Και όταν είσαι σε σχέση αλλά έχεις ακόμη απωθημένα με άλλους τι γίνετε; Τότε φίλε καλή τύχη, δεν θα γίνεις ποτέ καλά, πάρε το απόφαση. Βασικά.... μια συμβουλή, πάνε βρες το πρόσωπο που σκέφτεσαι, φίλα τον και μετά φύγε, μη δώσεις εξήγηση, πες ότι απλά ήθελες πολύ και τώρα πια δεν θες. Μη το σκέφτεσαι, είναι καιρός να γίνεις αυθόρμητος. (συνήθως γράφω σαν να απευθύνομαι σε αρσενικό γένους άτομο επειδή δεν ξέρω τι είσαι εσύ που με διαβάζεις.)

Και έφτασε η ώρα για το τελευταίο μας κομμάτι. Συχνά ακούγεται ότι τα αγόρια απατούν τις κοπέλες τους όταν πάνε και κάνουν κάτι με άλλες, ακόμη και όταν φιλούν άλλες. Πιστεύω, όμως, ότι και τα κορίτσια απατούν τα αγόρια τους σε εξίσου σημαντικό βαθμό όταν σκέφτονται άλλους. Γιατί... τι είναι το φιλί; τίποτα! Απλά ακουμπάς τον άλλον στα χείλη, όλη η μαγεία είναι σε αυτά που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή και όμοια πράγματα μπορεί να αισθάνεσαι και όταν απλά κάθεσαι και σκέφτεσαι το άλλο πρόσωπο. Άρα, λοιπόν. όταν είσαι σε σχέση και σκέφτεσαι άλλον τότε πάλι απατάς τον φίλο σου, αφού το μυαλό σου ταξιδεύει σε αλλουνού αγκαλιά. Γιατί δεν το κάνεις και πραγματικότητα να νιώσεις και καλύτερα τότε;
Πέρα από αυτό όμως, για να σκεφτείς κάποιον άλλον σημαίνει, ή ότι έχεις απωθημένα μαζί του και πρέπει οπωσδήποτε να τα λύσεις για να προχωρήσεις, ή ότι το αγόρι σου δεν είναι αρκετά καλό και για αυτό το λόγο αναζητάς ασυνείδητα άλλους συντρόφους.

Αυτά είχα να γράψω και τονίζω ότι αυτά είναι οι δικές μου προσωπικές απόψεις και δεν σε υποχρεώνω να με πάρεις στα σοβαρά γιατί δεν έχει αποδειχθεί ότι έχω δίκιο.  
Μπες εδώ και διάβασε τα ιδανικά χαρακτηριστικά του τέλειου συντρόφου για να ξέρεις ποιον να μην ερωτευτείς ποτέ σου.

Ελληνικό Τρίαθλο

ΑΡΧΙΚΑ ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΔΕΝ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΛΗΘΗ. Γράφω απλά τις ΔΙΚΕΣ μου προσωπικές απόψεις για να εκφραστώ.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ελληνική ομοσπονδία τριάθλου δεν χορηγείται από το κράτος πλέον επειδή στο παρελθόν δεν δήλωνε τα έξοδα της. Οπότε τώρα λειτουργεί αυτόνομα. Καλά ως εδώ. Για κάποιον λόγο η γενική γραμματεία αθλητισμού θεώρησε σωστό το τρίαθλο να ενταχθεί στην ομοσπονδία του μοντέρνου πεντάθλου. Οκευ και αυτό, έχουν γίνει παρόμοια σκηνικά και σε αλλά αθλήματα. Ναι αλλά σε αυτή την περίπτωση το μοντέρνο πένταθλο το οποίο δεν αναγνωρίζεται καν παγκοσμίως δεν ενδιαφέρεται καν για το δικό του άθλημα και δεν οργανώνει κανένα άθλημα. Έχουμε, λοιπόν, 2 ομοσπονδίες, αυτή του τριάθλου η οποία αναγνωρίζεται από τημ παγκόσμια ομοσπονδία τριάθλου αλλά όχι από το κράτος και αυτή του μοντέρνου πεντάθλου που αναγνωρίζεται από το κράτος αλλά όχι από την παγκόσμια ομοσπονδία. Και εκεί που η Ελλάδα δεν κοιτάει να βγάλει έναν καλό αθλητή τους αναστατώνει όλους με τις δυο ομοσπονδίες.

Και προσθέτω τώρα εγώ,

Σε ποια ομοσπονδία πρέπει να είναι δηλωμένος ένας αθλητής για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο εξωτερικό; Ποια ομοσπονδία θα τον στηρίξει; Και οι νέοι αθλητές από που θα πάρουν μόρια από ευρωπαϊκά και πανελλήνια πρωταθλήματα ή πιο σωστά, ποιος θα τα διοργανώσει; Οι χομπιστες τριαθλητες τι φταίνε; Καλά αυτοί αγώνες να χουν να πάνε και όλα καλά είναι αλλά με τι κίνητρο θα ξεκινήσει κανείς ένα άθλημα το οποίο το κράτος αδιαφορεί και η γραμματεία αθλητισμού το καταστρέφει χωρίς να το ξέρει;

Αδικία

Καθημερινά υπάρχει αδικία παντού, στον πρωταθλητισμό, στην εφηβική ζωή, στο σχολείο... παντού!

Αρχίζοντας με τον πρωταθλητισμό αξίζει να τονιστεί ότι πάντα υπάρχουν αθλητές που κλέβουν για να κερδίσουν. Και τελικά όντος κερδίζουν? Εγώ την νίκη την βλέπω σαν ικανοποίηση για μένα και για όλες τις ώρες που έκανα προπόνηση, που δεν μπορούσα να κουνηθώ από το πόνο και τη κούραση. Αν ξέρω ότι αν δεν έκλεβα δεν θα κέρδιζα τότε όχι δεν θα μουν ευχαριστημένος από τον αγώνα επειδή ακόμη και τον τίτλο του πανελλήνιου πρωταθλητή δεν τον θέλω για να "φανώ" αλλά για την δικιά μου ικανοποίηση και τη σιγουριά ότι όντος το αξίζω.

Επόμενο κεφάλαιο. Είναι πράγματι άδικο αν σκεφτείς ότι τον καλύτερο χρόνο κάνουν τα άτομα με τον καλύτερο και φυσικά ακριβότερο εξοπλισμό και αυτό επειδή είτε είναι πιο τυχεροί οικονομικά και τον αγοράζουν, είτε έχουν την οικονομική πάλι ευχέρεια  να παίρνουν μέρος σε πολλούς αγώνες κάνοντας στους περισσότερους από αυτούς καλή εμφάνιση και κερδίζοντας χορηγίες ενώ ένας καλύτερος αθλητής δεν θα τις κέρδισε επειδή συμμετέχει σε 1-2 αγώνες το χρόνο. Εδώ παρατηρείται ότι ο αθλητής φαίνεται από τους αγώνες και ότι όλα εξαρτιόνται από τα λεφτά.

Για την οικογένεια τι να πούμε? Τα κλασικά, "πρώτα το σχολείο, πρώτα η ασφάλεια, να προσέχεις, αυτό είναι ακριβό για μας, πρέπει να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί να μη λείπεις συνέχεια για προπόνηση, τι θα γίνει αν χάσεις μια προπόνηση, επειδή θες να πας μόνος σου διακοπές σημαίνει ότι κοιτάς μόνο τον εαυτό σου, δεν έχουμε λεφτά για να πάρεις καινούριο αγωνιστικό μαγιό αλλά έχουμε για να γυρίζουμε όλο το κόσμο μαζί για 2 βδομάδες διακοπές " και πολλά άλλα. Είμαι εγώ υπερβολικός? δεν νομίζω...
Το γεγονός ότι οι πανελλήνιες εξετάσεις μπορούν να καταστρέψουν πανεύκολα έναν αθλητή που κάνει πρωταθλητισμό νομίζω όσο άδικο και αν είναι δεν μπορούμε να πούμε τίποτα γιατί δεν θα υπάρχει μετά και άλλος δίκαιος και σωστός τρόπος για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.